آیا زخم پای دیابتی درمان دارد؟

زخم نوروایسکمیک:

همزمان ویژگی های زخم نوروپاتیک و ایسکمیک را دارند.

شایع ترین نوع زخم دیابت شامل زخم های ناشی از منشاء خارجی و جراحات ناشی از منشاء داخلی می شود.

درمان زخم پای دیابتی

بهترین درمان برای زخم های دیابتی و زخم پای دیابتی، پیش گیری است. اما اگر که جراحت رخ دهد، درمان می تواند شامل موارد زیر باشد:

• تمیز کردن زخم ها با استفاده از پانسمان های نوین و یا لارو درمانی(ماگوت تراپی)
• درمان بوسیله سلولهای بنیادی
• مصرف آنتی بیوتیک: برای زخم های عفونی و یا پیشگیری از عفونت زخمی که در معرض خطر ابتلا به عفونت باشد.
  جراحی: در این حالت متخصص زخم، بافت مرده و عفونی را به طور کامل با وسیله مخصوص تراشیده و بافت سالم و قابل درمان می شود.
• مراجعه به کلینیک تخصصی درمان زخم
• ازن تراپی ( اوزون تراپی )
• وکیوم تراپی
• درمان PRP
• آمپوتاسیون: زمانی که زخم دچار یک عفونت جدی شده باشد به تشخیص کارشناس زخم، عمل قطع عضو یا آمپوتاسیون انجام می گیرد.

پیشگیری از بروز زخم دیابتی

پیشگیری از ایجاد زخم دیابتی برای افرادی که مبتلا به بیماری دیابت هستند بسیار ضروری است. اینکار می تواند داشتن یک زندگی سالم و طبیعی را برای آن ها تضمین کند. لازم است به یاد داشته باشید که زخم دیابتی می تواند در برخی از موارد حتی شما را ناتوان و خطر جدی برای حیات شما باشد. مهم ترین راه های پیشگیری از زخم دیابت به شرح زیر است:

1. کنترل کردن بیماری دیابت زیر نظر پزشک متخصص به منظور درمان و تغییر شیوه زندگی که شامل تغذیه سالم، ورزش منظم، سیگار نکشیدن و نظارت منظم بر سطح قند خون می شود.
2. با دقت ناخن های خود را کوتاه کنید، برای اینکار می توانید از افراد نزدیک خود کمک بگیرید.
3. به طور روزانه جوراب های خود را بشویید. جوراب تمیز و خشک پا کنید، جوراب از پاهای شما محافظت می کند. هرگز پا برهنه راه نروید. ( از جوراب های ساق بلند و تنگ که ممکن است جریان خون به سمت به پاهایتان را کاهش دهد، استفاده نکنید. )

عفونت زخم پای دیابتی

عفونت زخم پای دیابتی، یکی از عوارض خطرناک برای بیماران مبتلا به بیماری دیابت است و اگر درمان نشود می تواند منجر به قطع عضو شود. بیماران باید برای شستشوی روزانه ی پاها و خشک نگه داشتن پاها آموزش داده شوند و از این موضوع به خوبی آگاه باشند که در صورت مشاهده علائم عفونت پا یا تشکیل زخم جدید، به سرعت به مرکز تخصصی درمان زخم مثل کلینیک تخصصی زخم کیان مراجعه کنند. ممکن است دکتر زخم قبل از تکمیل نتایج تحقیقات باکتریال و تصویربرداری، مصرف آنتی بیوتیک را تجویز کند. در صورت وجود عفونت شدید برای درمان عفونت با آنتی بیوتیک تزریقی و جراحی دبریدمان ممکن است فرد در بیمارستان بستری شود. آرتروپاتی دیابتی باید زمانی در نظر گرفته شود که علائم عفونت در غیاب زخم وجود داشته باشد. اگر بعد از شروع درمان با آنتی بیوتیک نشانه ای از بهبود زخم مشاهده نشود، عفونت پا و کف پا باید به عنوان عوامل پیچیده حذف شود.

بسیاری از افراد مبتلا به دیابت بلند مدت مستعد آسیب پا، زخم و عفونت هستند، زیرا آنها دارای کنترل قند ضعیف، بیماری عروق محیطی و یا نوروپاتی هستند. برای این بیماران حتی یک جراحت جزئی پا ممکن است به سرعت منجر به یک زخم عفونی شدید شود. به افراد مبتلا به دیابت شستن روزانه پا، خشک نگهداشتن پاها و معاینه روزانه ی پاها و پیشگیری از گرما و سرمای شدید پاها توصیه می شود. اگر بیمار دیابتی علائم عفونت و یا شکل گیری زخم جدید مانند شکستگی پوست، تغییر رنگ پوست؛ کبودی و تورم را مشاهده کرد باید سریعا به مرکز درمان زخم مراجعه کند تا از عوارض خطرناک همچون قطع عضو پیشگیری شود.

مراقبت نامناسب از زخم پای دیابتی می تواند منجر به افزایش خطر ابتلا به عفونت شود. پیشگیری و مراقبت از زخم های پای دیابتی برای تمام افراد مبتلا به دیابت، اولویت اول است. تقریبا ۱۵ تا ۲۵ درصد از بیماران دیابتی یک بار زخم پا را در طول عمر خود تجربه می کنند. اگر این زخم ها تحت درمان قرار نگیرند، به سرعت آلوده می شوند و نیاز به درمان های پیشرفته و پرهزینه خواهند داشت.

مراقبت از زخم پای دیابتی

همانطور که در اکثر موارد پزشکی گفته می شود، پیشگیری بهتر از درمان است. شستن روزانه پاها با آب و شامپو بچه، استفاده از لوسیون مناسب برای مرطوب نگهداشتن پوست مثل اوسرین اوره از گام های ضروری برای سلامت پا است. استفاده از کفش مناسب و جوراب های مخصوص برای جلوگیری از اصطکاک پا با کف زمین و کفش ضروری است. ناخن های پا باید به طور مداوم کوتاه و مرتب شوند تا از انباشته شدن آلودگی در زیر ناخن ها جلوگیری شود.

خودمراقبتی در زخم پای دیابتی

افراد مبتلا به دیابت، در مراقبت از اندام های تحتانی خود باید هشیار باشند. بیماران دیابتی مستعد ابتلا به بیماری شریانی محیطی هستند که سبب ضعف گردش خون در پاها و انگشتان پا می شود. در نتیجه، از دست دادن احساس درد پا باعث می شود شما متوجه ایجاد زخم نشوید. به همین علت بازرسی بصری روزانه پاها برای جلوگیری از عفونت های غیرقابل کنترل پا ضروری است.

برای درمان زخم پای دیابتی، معمولاً از انواع پمادها و محافظ‌های زخم استفاده می‌شود که دارای خصوصیات ضدعفونی، تسکین‌دهنده، ترمیم‌کننده و مرطوب‌کننده هستند. اما توصیه‌ها در مورد بهترین پماد برای درمان زخم پای دیابتی ممکن است بسته به شرایط مختلف فرد و شدت زخم متفاوت باشد. در هر صورت، قبل از استفاده از هر نوع پماد، بهتر است با متخصص زخم خود مشورت کنید. اما در زیر تعدادی از پمادهای معمولاً استفاده شده برای درمان زخم پای دیابتی آورده شده است:

1. **پماد‌های آنتی‌بیوتیک**: این پمادها حاوی موادی مانند نئومایسین، بیسیتراسین و پلی‌میکین بوده که عفونت را کنترل می‌کنند و به بهبود زخم کمک می‌کنند.

2. **پماد‌های ترمیم‌کننده بافت**: پمادهایی که حاوی موادی مانند بتادین، رزین، زینک اکساید و الکترونولین می‌باشند، به ترمیم بافت‌های آسیب دیده کمک می‌کنند و فرآیند بهبود زخم را تسریع می‌کنند.

3. **پماد‌های مرطوب‌کننده**: این نوع پمادها حاوی موادی مانند گلیسرین، آلانتوئین، ویتامین E و اسید هیالورونیک می‌باشند که باعث حفظ رطوبت زخم می‌شوند و فرآیند ترمیم را تسریع می‌کنند.

4. **پمادهای ضد التهابی**: این پمادها می‌توانند به کنترل التهاب و درد زخم کمک کنند. موادی مانند کورتیکوستروئیدها (مثل هیدروکورتیزون) معمولاً در این نوع پمادها استفاده می‌شود.

5. **پمادهای آلژینات**: این نوع پمادها از فیبرهای آلژینات بدست آمده از جلبک‌های دریایی ساخته شده‌اند که به مرطوب نگه‌داشتن زخم کمک می‌کنند و در همین حین جذب مایعات زائد زخم را نیز انجام می‌دهند.

6. **پمادهای آنتی میکروبیال**:

پمادهای آنتی میکروبیال یا ضدعفونی‌کننده معمولاً حاوی موادی هستند که به کنترل و کاهش رشد باکتری‌ها، قارچ‌ها، و ویروس‌ها در زخم‌ها کمک می‌کنند. این پمادها اغلب برای پیشگیری یا درمان عفونت‌های زخمی استفاده می‌شوند، که در مورد زخم‌های پای دیابتی نیز بسیار مهم هستند. برخی از پمادهای آنتی میکروبیال شناخته شده عبارتند از:

• پماد عسل مدبی

• پماد عسل طبی آنتی باکتریال مدی هانی۴۰۵